KORKU FİLMİNDEKİ ŞİŞMAN VE GÖZLÜKLÜ ÇOCUK

Aranıyorum kaç zamandır dolguya ihtiyacı olan yamaları bulmak için.Kılıfını bulsam satacağım da anasını ama bu şekilde çıplak olmaz sıradanlık. Acayip artist tripleri olan hayatımdan bir çirkin çocuk yüzü görüyorum her uyandığımda.Nasıl bir makyaj harikası bu düzen allahım.Söyle de abonesi olayım.Korku filmlerinde ilk öldürülen şişman ve gözlüklü bir karakter olmaktan kurtulmak istiyorum artık.O kadar asabi olabilirim ki istersem.Galiba.Sanırsam.Yanılıyor olabilirim...Kendime iyi bakmak istiyorum.Yeşil çaylar,uyanınca bir kaşık bal,akşama doğru içimi ısıtacak bir çorba mesela.Periyotik cetvelde ne varsa işte...Ama hiç içimden gelmiyor ki.Ne biliyim doymak hayatta kalmak için ,içmek hayatı unutmak için...Herşeyin tadı aynı,herşey gıcık ve yalancı bir puzzle.Sanki tüm bildiğim bu.böbürlenmiyorum,dediğim gibi istiyorum işte ama...Böyle daha mı iyi bilmiyorum.Çalıp çırpıyorum kendimden işte.Dur durak var mı bu işlerde bilmiyorum ama içimdeki çocuk çoktan küsmüş bana.Bir kaç gün önce şöyle bir dürttüm.Bana mısın demedi.Kendime geldim sonra.Hala şişman ve hala gözlüklüyüm o kadrajlarda.Ölüp ölüp diriliyorum.Bıktım!!Motive olabileceğim bir hikaye dinlemedim henüz hayata dair.Hadi diyorum bir başkasına yama olayım,yarasını sarayım.daha da kanatırım diye korkuyorum.Halısına ayakkabıyla bastığım dünya çok mu temizdin?Yani şimdi ben mi kirlettim motifini.6 milyardan biri olarak hak iddia ediyorum seni ezmekte.saygılarımı sunarım.